[Bart] Geconcentreerde agressie

Kleine woorden met grote impact. Records vanuit frustratie vol met twijfels. Dit alles tot maar één doel: het hoogste niveau der motivatie bereiken. Het niveau van een Mr Olympia-evenement met twee naturel deelnemers, welke tevreden zijnde met een top vijf plaats de wereld overweldigen en provocerend de grootste gebruikers van het universem het podium afblazen. Dit niveau omschrijft geconcentreerde agressie.

De setting van gisteren bracht mij in gedachten terug naar de tijd dat ik nog een verwoede blogger was. Slapend in de trein op weg naar een uitdaging. Na de brutale berichtgeving van Django moest hij ruiken aan een dermate geconcentreerde agressie waar geen mens tegen strijden kan. Glorieus zou ik de troon terug veroveren. Haast elke oefening leidde dan ook tot een PR. Mijn training apart nemend heb ik dan ook zeker een punt gemaakt. Maar Django wist letterlijk niet van ophouden. Op een gegeven moment daagde ik hem op de DB BOR uit voor een battle. Ik had in mijn linkerhand(mijn sterkste) een dumbell van 67kg. Django had in mijn alsook in zijn ogen een voor hem gelijkwaardig gewicht in zijn rechterhand(moge deze zijn sterkste zijn), namelijk een dumbell van 42kg. Beiden zweerden we op een PR van 5 herhalingen. Met een gezamenlijke start zou de winnaar langer doorgaan dan de verliezer. Versmolten met de verheerlijkte pijn trachtte ik hem schreeuwend te verslaan. Brullend als een leeuw welke gedoemd is te heersen. Maar bij de 10e herhaling leek mijn beweging nergens meer op, levensreddend liet ik met een geweldige klap de dumbell weer vallen. Verloren en gefrustreerd liep ik onrustig en bedroefd door de schuur. Mijn ogen zochten afleiding terwijl mijn oren elk van Django’s herhalingen levensecht konden ervaren. 20 herhalingen mensen, 20 herhalingen. Moge mijn agressie groter en geconcentreerder worden om deze wedstrijd alsnog te winnen.

Vandaag komt Django deadliften en squatten, als de roemruchtige oefeningen waarvan deze krachtdag in het teken staat.

Ik groet u,
Pandabeer