[Bart] Ameno

Ameno kent vele betekenissen, maar ik doel puur op de plezierige kant van het woord.
Ik heb namelijk plezier in de sport, ik vind er een bepaalde rust, waar ik juist ook mijn overgebleven, overvloedige energie in kwijt kan.

Toch is er iets wat mij min of meer let in dit plezier, hetzij dat het mijn enthousiasme drastisch beperkt:

Ik wil nu even open kaart spelen. Deze voornemens lagen al eerder op tafel en zijn ook al op relatief traag tempo vormgegeven. Maar vandaag wil ik hiermee het gaspedaal beladen. In ‘In de ban van de blog’ heb ik het volgende raakvlak ook al kort aangesneden. Maar hieruit sprak een bepaalde vrede voort. Helaas veroorzaakte mijn cognitieve dissonantie waarschijnlijk deze ingebeelde vrede. Want ik moet u melden dat ik er nog niet uit ben. Tot op welke hoogte is mijn toewijding jegens de sport vauit christelijk oogpunt verantwoord? Dit is de grote vraag die mij, nu nog steeds, regelmatig bezig houdt. Wellicht heeft u dit ook wel zien doorschemeren in mijn voorgaande berichten. Laat mijn toewijding aangaande de sport altijd eerbiedig overkoepelt worden door een hogere toewijding. Maar onder andere in de hoop op positieve (hoeft niet altijd in de zin van makkelijke) opbouwende reacties en/of adviezen zal ik nog wachten met het voortbouwen op deze gewichtige kwestie.

In de trend van post scriptum wil ik u nog met trots vertellen dat, waarschijnlijk vorige week na mijn zware rug-, biceps- en onderarmen-training, mijn jas is gescheurd. Met tegenstellende, maar zonder meer ook meetellende, vreugde mag ik u meedelen dat dit wel betrekkelijk plaatselijk was. Namelijk het stuk textiel omvangende mijn brachioradialis. Dit is natuurlijk een doel van mij dat nu, dankzij mijn moeizaam verworven pop-eye postuur, als behaald mag worden beschouwd.

Mvg,
Haters-hater
Verheven hypocriesie