[DJ] The Champion Rep

Aaaaah, als ik Bart zijn berichten lees dan krijg ik altijd een aangenaam gevoel van gekte, van dedicatie, van ongekende motivatie en discipline. Dat maakt hem natuurlijk ook the man to beat.

"Obsessed is a word the lazy use to describe the dedicated" pronkt er in zijn MSN naam. Alleen winnaren durven zich zo'n naam aan te meten. Zoals winnaren niet worden geboren maar het in hun hart al zijn. Het staat al vast dat ze zullen winnen met bloed, zweet en tranen. Het bloed zit ook al aan mijn handen en aan de barbell, het zweet heeft zich al als een extra gripbooster ontpopt, de tranen moet nog komen maar ik weet het, ik voel het, ik ben sterk, ik zit goed in mijn vel en heb 1 missie: de troon overnemen. Ik ga die koning eens zijn mond laten spoelen, "dedicated" noemt hij het dan, hardcore, maar de tijd is gekomen voor de "Champion Rep". De Champion Rep die je laat opstaan om te trainen, de Champion Rep die de geest op winners-mode zet, de Champion Rep die zijn lust zoekt in eiwitten, trainen en een heerlijke cumulatieve hypertrofie, de Champion Rep is speedcore, terror voor de echte mannen. En ik ga die Champion Rep gebruiken, ik ga het geweer aan mijn hoofd zetten en mij vragen NOG 1 rep te doen, elke keer weer, elke training, elke week, 9 maandenlang tot ik niet alleen meer progressie hebt gemaakt, maar je ook voorbij bent gegaan in alles. In elke rep die je vandaag maakt Bart, weet dan dat ik die morgen ook ga maken, en overmorgen zal ik er 2 extra reps over heen doen, zodat ik daarna over je heen zal lopen, letterlijk en figuurlijk.


Hah, ik heb zin in een wedstrijd man, ik ga genieten van je opoffering en ik ga genieten van mijn opoffering. Ik ga genieten van elke training die ik ga doen. Het gevecht van de prestaties. Waar de ene prestatie de andere prestatie gaat overtreffen tot een ontsluikende eindprestatie: het treffen van elkaar in een boxershort (lol, anticlimax?). Waar we vechten om de mooiste lichtinval van je kamer, waar je zal vragen of je gezicht niet vergroot op de foto mag. We zullen elkaar weer treffen, jij en ik, en we zullen zien wie er nou werkelijk dedicated leeft.

Dat is de opoffering die we altijd zullen moeten houden, die ons groot maakt, die ons onderscheidt van diegenen die van alles wat doen maar nooit hun talenten tot het maximale zullen ontwikkelen. We kunnen wel toegeven aan alles wat een student groot maakt, zuipen, feestjes, een overdreven dronken-sociaal leven en zo af en toe eens wat leren, maar we kunnen ook de droom op ons nemen om iets te verwerkelijken wat echt mogelijk is. Wat geen droom is van boekenschrijvers, geen succesverhaal van een of andere Amerikaan maar de harde werkelijkheid. De harde werkelijkheid van de niet-erkende opoffering maar het zichtbare resultaat. We kunnen ons wel ontwikkelen tot iets anders, we kunnen streven voor een nobeler doel, we kunnen ons ontpoppen als een Martin Luther King of een Moeder Teresa maar zal het geluk dat wij eruit halen niet net zo bevredigend zijn als het egoïstische gezeul aan gewichten? Ik zeg, JA, want het het doel van MLK of Teresa is even zelfgekozen en willekeurig als elk ander doel, slechts de verwerkelijking van het doel is een bevredigende actie. Helemaal wanneer de verwerkelijking van het doel, de middelen zijn. Waar mijn eerdere filosofie zich ophield in rust en matigheid van begeertes, is mijn filosofie over gegaan naar een volledige erkenning van ons begeerte om te worden, om te zijn. We moeten gaan als mensen om ons lekker te voelen. In beweging voel ik mij lekkerder dan in stilstand. Als je er maar oprecht van blijft genieten. Opoffering om te genieten, Werk aan de winkel, gozer, we gaan af zien en beulen zoals nooit van te voren. VAN DE WEEK IS DÉ WEEK


Ave Strenua morituri te salutant!
Ik daag je uit, wie het eerst met zijn benen op de 65cm zit :D


-Django
+Remember the Champion Rep+