Welkom, welkom bij een nieuwe blog. Een nieuw woord, enkele kB aan leven in 1280*800 schermresolutie. Soms is het hard om vrij te kunnen kiezen, want wie verantwoord dan jouw keuze? Ik heb jarenlang gemotorcrosst. Daar draaide heel mijn leven om. Doordeweeks extra bij trainen in de fitness, hardlopen, mountainbiken, soms een trainingssessie bij de Jeugd MX ZVL. En zaterdag 9 maanden van het jaar op het crossterrein. Zondagochtend crossmotor schoonmaken en zondagmiddag naar mijn lief. Ik heb serieus mijn vrienden van de middelbare voor 6 jaar in totaal 2x ofzo op een zaterdag gezien? Het weekend was voor de cross en voor Dannic. Maar in het laatste jaar was het soms zaterdag en zondag. Ik kan niet uitleggen hoe erg ik de cross heb gemist nadat ik ben gestopt op mijn 17e jaar.
Het zijn de ochtenden dat de dauw nog op het gras staat. Dat je de kou voelt maar het je niet raakt. Zulke ochtenden dat je op weg bent, zeer vroeg, je blaast in je handen maar je blik staat scherp. Vanmiddag er weer tegenaan. Je eet wat boterhammen uit je boterhammen doosje. Heel de familie is mee in de auto, busje, camper of gestoord grote truck, de hond mee, maar zodra men staat in te schrijven is iedereen gelijk. Dan gaan ze daarna massaal het terrein verkennen. De juiste lijn bepalen, proberen de baan alvast in hun hoofd te prenten, voordat de training begint om 10:15. Om kleden, wat praten met wat bekenden, nog wat eten, de zenuwen beginnen al te komen, je hebt zin om te rijden, eindelijk het is tijd. Je vader start de motor alvast. Woam, woam, je stapt erop helemaal in pak: helm, niergordel, laarzen, kniebeschermers, bodyprotector, alles aan om niet gemangeld te worden als je eens het zand wat van dichterbij wil bekijken. Maar het moment dat je met je crossbroek over het zadel glijt en nog eens je lichaam los gooit. Je laat de goed opgewarmde motor eens echt lekker klinken, als een volleerd muzikant. Je rijdt weg van je stalplaats waar de familie zich ook naar een goede plek op de baan begeeft.
Dit zijn slechts de eerste paar uur van de dag. Dan heb ik nog niet over je eerste grote sprong waarmee je heel die tafel vollebak overspring. Of het moment voor de start als je staat te wachten met zijn allen op een rij, of het moment dat alles geweldig gaat en je vooruit zit te kijken waar je volgende slachtoffer zit. Fuck man, daar kan geen Bodybuilden tegen op. Dan kloot ik werkelijk maar wat aan. Ik wil weer die spanning, weer dat knallen. Ik probeer het te doen met/tegen Bart. Maar er staat te weinig op het spel. Ik heb te weinig motivatie. Er zijn nog te veel afleidingen waar ik zelf aan mee doet. Iedereen zeg dat ik al breed ben, maar ik voel me klein. Maar dat komt omdat ze niet inzien dat ik sport probeer te beoefenen en het bij hun om uiterlijk gaat. Maar wanneer het om uiterlijk gaat, gaat het niet langer om de sport. De meesten vinden de echte BB-ers lelijke monsters maar ze snappen niet dat BB niet om mooi gaat maar om verwerkelijking van de sport. En hoe verder je erin gaat hoe mooier je het gaat vinden. Dus ik ga het weer een sport maken. Scheiden van wat die kleine mannetjes aanmodderen in de fitness, het liefst elke dag, geef ze een schematje en een wheyshakeje en binnen 1 week zullen ze meer progressie maken, maar ik ging ook bijna die kant op. Daar gaat die zwakte van mijn blogtitel over. Dat is zwakte. Waar de sport verloren gaat onder enig verworven roem. Het maakt me lui. Maar ik sta nog nergens. Het gaat er maar om hoe je het brengt.
Maar nu... nu ga ik weer voor de blik in de ogen. Ohjah, nog eens zwakte, de training van gisteren:
Smiddags om 13:00
DB BP: 20*15, 8*30, 7*30, 5*30
DB Incline BP: 4*25, 3*12*15
DB FLyes: 3*12*15
Jezus... ik + DB BP = -_-" Waarom ik het niet kan met DBs, ik zou het niet weten, maar ik ga er maar gewoon op oefenen.
Later die dag, 19:00
Tbar row: 20*20, 12*40, 12*50, 5*57,5 -->5*50
Front pulldown: 12*60, 12*60, 10*60, 8*60-->7*50-->5*45
ST Row: 12*35-->12*40-->8*45, 8*60
En toen had ik heel veel zin om te SQ-en :p dus ff gedaan
SQ: 12*60, 8*100, gestopt omdat we gingen hardlopen. Vervolgens 5km hardgelopen.
Zwakte...
PS: nog even uitslag van de metingen, moeten nog wel even omgezet worden in vetpercentages
Bart, 20mm op 94kg
DJ, 17-19mm op 89kg
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Volgens mij is je DB benchpress in vergelijking met je BB benchpress helemaal niet laag hoor. Moet je maar eens met andere BB-ers vergelijken. Ik ben daar gewoon goed in ;)
PS: we stellen ons nogal kwetsbaar op na zo'n 'heftige' woordwisseling XD
Ow, nakker, had je dat niet ff wat eerder kunnen vertellen ;). Maar ik vind dat echt veel moeilijker. Ook om mijn polsen goed recht te houden, plus heb ik ook veel moeite om de DBs sowieso in de juiste startpositie te krijgen :p.
Inderdaad ja, achja, het blijven psychologen eh ;).
Blijven oefenen is sowieso goed ja, ook voor die andere gebreken :p. Maar ik heb geen last meer van mijn polsen sinds ik polsbandjes heb. Ik weet niet of je dat kent?
Een reactie posten